Gezocht: Kind te leen
Wanneer je twijfels hebt over ouderschap
Een kind lenen? Dat kan toch niet? Waarom zou je dat doen? Hoe kom je daar nou weer bij? Ik gok dat bij velen van jullie deze vragen in je hoofd opkomen en ik zal dit allemaal in het artikel uitleggen!
Prikkels
Veel mensen vinden kinderen erg leuk, vooral het spelen natuurlijk. Ze zijn zich er wel van bewust dat het gaat om meer dan enkel het spelen met kinderen, maar beseffen zich vaak niet hoe zwaar dit kan zijn. Voor mensen met autisme is er nog een ander probleempje, want kinderen kunnen voor flink veel prikkels zorgen!
Beweging, aanraking, geur, geluid en het niet meer alleen kunnen zijn. Hoe veel je ook van een kind zal houden, toch kan dit je soms te veel worden. Je kunt misschien redelijk goed tegen prikkels, zoals wanneer je een aantal uur oppast, maar lukt je dit nog steeds wanneer het kind meerdere dagen 24 uur per dag in je huis aanwezig is?
Mijn ervaring met kinderen
Als gastouder en flexwerker in de kinderopvang heb ik natuurlijk al met veel verschillende kinderen gewerkt. Vooral als gastouder werd er wel eens gegrapt door anderen dat ik kinderen “leende” van anderen en dat ik ’s avonds weer lekker naar huis kon naar de rust. Vandaar mijn term “leen” een kind. En ik moet eerlijk toegeven dat die rust thuis dan ook wel weer heerlijk aanvoelde na een dag werken. Maar als je een eigen kind hebt, kan dit natuurlijk niet meer.
Sinds de zomervakantie van 2018 hebben mijn man en ik zo nu en dan een pleegkind in huis, ook wel een logeerkind of logeerpleegkind genoemd. Dit is iets op vrijwillige basis en het kind is gemiddeld eens per maand een weekend en de helft van de schoolvakanties bij ons thuis. De reden dat we dit zijn gaan doen, is omdat dit ons erg leuk leek om te doen en omdat we graag iets voor de maatschappij wilde doen. Dit was overigens al voordat ik mijn diagnose autisme kreeg.
Toen ik eenmaal mijn diagnose had gekregen, kreeg ik als opmerking hoe goed het eigenlijk zou zijn als iedereen eens kon “proef draaien” met een kind. Zo kijk ik natuurlijk niet naar mijn werk en naar mijn vrijwilligerswerk, maar hier zat wel degelijk een goed punt in. Want zoals ik al eerder vertelde, veel mensen, vooral mensen met autisme, onderschatten het hebben van een kind. En werken met kinderen of eens een paar uur oppassen, is echt heel anders dan een kind voor een langere periode in huis hebben.
Wat je vooral niet moet doen
Nu moet je natuurlijk niet opeens een pleegkind in huis gaan nemen. Zeker niet met de reden om eens te kijken hoe dit zou gaan in je eigen huishouden! Om met pleegkinderen te werken, moet je dit echt doen omdat je dit leuk vindt. Je moet ook zeker weten dat je dat aankunt. Want pleegzorg is zwaar werk, maar je krijgt er ook veel liefde, waardering en voldoening van terug!
Wat je wel kunt doen
Maar hoe “leen” ik dan wel een kind? Simpel, kijk eens in je familie of vriendenkring. Er is vast iemand die een kind heeft die een nachtje mag komen logeren. En misschien kun je dit zelfs een keer doen voor een wat langere periode, bijvoorbeeld een weekend, midweek of een hele week. Je kunt mogelijk ook eens variëren met het logeren op schooldagen of juist een leuk uitje plannen tijdens de dagen van het logeren. Pas wanneer er een kind een langere tijd in je huis verblijft zal je merken waar je uitdagingen liggen en waar je dus aan kan gaan werken. Ook merk je waar je sterke punten liggen, deze kun je versterken.
Je zult ook merken hoeveel het opvoeden van je vraagt. Is het iets waar je klaar voor bent? Moet je toch nog eerst even aan een paar punten van jezelf werken? Is het misschien wel zwaar tegen gevallen waardoor je er nog eens over na moet denken? Of is het juist een grote kracht van je, dat het mogelijk zelfs je beroep kan gaan worden?
Wat als je geen kind kent die bij je mag logeren of juist wil oefenen met baby’s? Er bestaan “oefenbaby” poppen die je kunt huren, dit is een zogenoemde Real Care Baby. Bij onder andere deze Belgische organisatie, Fara, kun je ze huren. Het schijnt ook dat verschillende MEE locaties zo’n pop ter beschikking hebben. Je kunt ze ook zelf kopen bij de site babybedenktijd, maar ze zijn helaas wel vrij prijzig.
Tot slot!
Om even in het kort terug te komen op de vragen van het begin. “Een kind lenen? Dat kan toch niet?” Dit kan dus zeker wel! Maar natuurlijk wel van een bekende van je die het prima vindt dat zijn of haar kind eens komt logeren. “Waarom zou je dat doen?” Simpel, om eens te kijken hoe dit je bevalt en om te kijken waar je sterke punten en uitdagingen liggen. “Hoe kom je daar nou weer bij?” Via een persoon die mij wees op het feit hoe handig het eigenlijk is om “proef te draaien” met een kind in huis hebben.
Ik hoop dat jullie zeker eens bekende kinderen laten logeren in jullie huis. Je zult zien dat er altijd wel iets te leren valt van een avontuurlijk logeerpartijtje.
Vind je uitdagingen, maar vooral ook je sterke kanten!
